10 اشتباه رایج ایرانی‌ها در واردات از چین

چرا شناخت اشتباهات در واردات از چین حیاتی است؟

چین طی دو دهه گذشته به بزرگ‌ترین شریک تجاری بسیاری از کشورها، از جمله ایران، تبدیل شده است. از قطعات صنعتی و تجهیزات الکترونیکی گرفته تا پوشاک و لوازم خانگی، حجم بزرگی از کالاهای موجود در بازار ایران، مستقیم یا غیرمستقیم از چین وارد می‌شوند. این تنوع و قیمت رقابتی، باعث شده واردات از چین یک فرصت طلایی برای تاجران ایرانی باشد.

اما همان‌طور که فرصت وجود دارد، ریسک‌های جدی هم در کمین هستند. بسیاری از تجار تازه‌کار (و حتی باتجربه) به دلیل ناآشنایی با جزئیات حقوقی، استانداردها، شیوه‌های حمل‌ونقل و فرهنگ تجاری چین دچار اشتباهاتی می‌شوند که گاهی به زیان‌های مالی سنگین و از دست رفتن سرمایه ختم می‌شود.

در این مقاله، قصد داریم به ۱۰ اشتباه رایج ایرانی‌ها در واردات از چین بپردازیم؛ اشتباهاتی که بارها تکرار شده‌اند و دانستن آن‌ها می‌تواند جلوی بسیاری از دردسرهای احتمالی را بگیرد. همچنین در هر بخش، راهکارهایی عملی برای پیشگیری از این اشتباهات ارائه می‌دهیم تا واردات برای شما ایمن‌تر، مطمئن‌تر و سودآورتر باشد.

چرا واردات از چین برای ایرانی‌ها جذاب است؟

بازار چین یکی از پویاترین و متنوع‌ترین بازارهای دنیا محسوب می‌شود. همین ویژگی‌ها باعث شده ایران، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، به شدت به کالاهای چینی وابسته باشد. دلایل اصلی جذابیت واردات از چین را می‌توان در چند نکته کلیدی خلاصه کرد:

1. تنوع بی‌پایان محصولات

از ساده‌ترین لوازم مصرفی روزمره گرفته تا تجهیزات پیچیده صنعتی و الکترونیکی، در چین تولید می‌شود. این تنوع باعث می‌شود هر واردکننده‌ای متناسب با بودجه و نیاز بازار هدف خود، انتخاب‌های متعددی داشته باشد.

2. قیمت رقابتی

ساختار تولید انبوه، هزینه‌های پایین نیروی کار و زنجیره تأمین گسترده در چین، این امکان را فراهم کرده که محصولات با قیمت‌هایی بسیار رقابتی عرضه شوند. همین تفاوت قیمت است که سودآوری واردات از چین را برای تجار ایرانی افزایش می‌دهد.

3. زیرساخت صادراتی قدرتمند

بنادر مجهز، سیستم حمل‌ونقل بین‌المللی گسترده و تجربه طولانی چین در تجارت جهانی، واردات را برای خریداران خارجی ساده‌تر کرده است.

4. انعطاف در تولید

بسیاری از کارخانه‌های چینی حاضرند بر اساس سفارش مشتری، محصولات را سفارشی‌سازی کنند؛ چیزی که برای بازرگانان ایرانی یک فرصت ارزشمند محسوب می‌شود.

با این حال، همین جذابیت‌ها بعضی وقت‌ها باعث می‌شوند واردکنندگان تازه‌کار با اعتماد بیش از حد یا بدون بررسی کافی اقدام به خرید کنند و در نهایت با ضررهای سنگین روبه‌رو شوند. به همین دلیل، شناخت اشتباهات رایج و پیشگیری از آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد.

اشتباه 1: اعتماد بیش از حد به تأمین‌کننده ناشناس

هشدار: بزرگ‌ترین زیان‌ها معمولاً از همین‌جا شروع می‌شود: یک پروفایل جذاب در علی‌بابا، چند عکس کارخانه، دو سه پیام مؤدبانه در واتساپ… و بعد، پیش‌پرداختی که می‌رود و کالایی که هرگز مطابق نمونه—or اصلاً هرگز—نمی‌رسد.

نشانه‌های ریسک

• قیمت غیرعادی پایین‌تر از میانگین بازار

• اصرار روی پیش‌پرداخت بالا و عجله برای «رزرو ظرفیت تولید»

• عدم ارائه اسناد پایه مثل Business License، آدرس فیزیکی دقیق و اطلاعات بانکی شرکتی

• ارتباط فقط از طریق پیام‌رسان‌ها، بدون ایمیل دامنه شرکتی

چک‌لیست راهکار (Before Pay)

• احراز هویت تأمین‌کننده:

  • درخواست Business License و تطبیق نام حقوقی با حساب بانکی

  • بررسی سابقه در پلتفرم‌ها (Trade Assurance، میزان تراکنش، رتبه‌بندی)

• اعتبارسنجی ثالث (Third-Party):

  • سفارش Factory Audit یا Supplier Verification توسط شرکت بازرس معتبر

  • استفاده از Pre-Shipment Inspection (PSI) قبل از پرداخت نهایی

• قرارداد مکتوب دو زبانه (چینی/انگلیسی):

  • درج دقیق Spec محصول، استانداردها، بسته‌بندی، زمان تحویل، Incoterms، جریمه تأخیر

  • ضمیمه کردن QC Plan و معیارهای قبول/رد (Acceptance Criteria)

• استراتژی پرداخت امن:

  • شکستن پرداخت: %۳۰ پیش‌پرداخت + %۷۰ پس از بازرسی و صدور بارنامه

  • در سفارش‌های ریسکی‌تر: استفاده از Escrow/Trade Assurance یا LC دیداری

• نمونه‌گیری هوشمند:

  • دریافت نمونه رسمی با کُد نمونه و مهر کارخانه

  • تست نمونه در آزمایشگاه طرف ثالث برای اقلام حساس (الکترونیک/ایمنی/غذایی)

نکته برندینگ: تیم‌های حرفه‌ای (مثل Mandarin-ir) معمولاً قبل از هر پیش‌پرداخت، Vendor Screening انجام می‌دهند و گزارش مستند ارائه می‌کنند؛ هزینه‌اش بسیار کمتر از ریسکی است که متحمل می‌شوید.

اشتباه 2: نداشتن قرارداد مکتوب و حقوقی با تأمین‌کننده

خیلی از واردکنندگان ایرانی هنوز به سبک قدیمی کار می‌کنند: چند پیام در واتساپ یا وی‌چت، یک پروفرما اینویس ساده، و یک شماره حساب. این شیوه برای سفارش‌های کوچک شاید چندان دردسرساز نباشد، اما در سفارش‌های جدی، می‌تواند فاجعه‌بار شود.

چرا قرارداد حیاتی است؟

• ابزار حقوقی: قرارداد دو زبانه (انگلیسی–چینی) می‌تواند مبنای پیگیری در اتاق بازرگانی یا دادگاه‌های چین باشد.

• شفافیت فنی: مشخصات محصول، استانداردها، بسته‌بندی، زمان تحویل، و شرایط پرداخت همه باید در قرارداد قید شود.

• کاهش اختلافات: بسیاری از سوءتفاهم‌ها ناشی از برداشت متفاوت طرفین است؛ قرارداد شفاف، این ریسک را به حداقل می‌رساند.

نکات کلیدی برای قرارداد مؤثر

• مشخصات کامل کالا (Material، ابعاد، رنگ، استانداردها)

• زمان تحویل و بند جریمه تأخیر

• شرایط بازرسی و استانداردهای کیفیت (QC Plan)

• بندهای مربوط به گارانتی یا تعویض در صورت مشکل

• ذکر صریح Incoterms (مثلاً FOB شانگهای یا CIF بندرعباس)

• بند حل اختلاف (Arbitration) در چین یا ایران

اشتباه 3: بی‌توجهی به کیفیت و بازرسی پیش از حمل (QC/Inspection)

یکی از بزرگ‌ترین ریسک‌ها در واردات از چین این است که کالایی که در نهایت به دست شما می‌رسد، با نمونه اولیه‌ای که دیده بودید فرق داشته باشد. خیلی از واردکنندگان تازه‌کار تصور می‌کنند اگر یک یا دو بار با یک تأمین‌کننده معامله کردند و محصول درست رسید، دیگر نیازی به نظارت نیست. این نگاه، یکی از پرهزینه‌ترین اشتباهات است.

چرا بازرسی حیاتی است؟

• اطمینان از تطابق با سفارش: QC تضمین می‌کند که همان چیزی که سفارش داده‌اید تولید شده باشد.

• کشف مشکلات زودهنگام: اگر در مرحله تولید یا قبل از بارگیری ایراد شناسایی شود، اصلاح آن بسیار آسان‌تر از بازگرداندن محموله است.

• حفظ اعتبار تجاری: واردکننده‌ای که کالای معیوب وارد کند، در بازار داخلی اعتبارش را از دست می‌دهد.

روش‌های متداول بازرسی

1. During Production Inspection (DPI): بازرسی در حین تولید، برای کنترل کیفیت مرحله‌ای.

2. Pre-Shipment Inspection (PSI): بررسی نهایی قبل از بارگیری.

3. Container Loading Check (CLC): اطمینان از بسته‌بندی و نحوه بارگیری صحیح در کانتینر.

توصیه عملی

• همیشه از شرکت‌های بین‌المللی یا آژانس‌های معتبر چینی برای QC استفاده کنید (SGS، BV، AsiaInspection).

• اگر حجم سفارش کوچک است، حتی یک بازرسی ساده با هزینه ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار می‌تواند جلوی هزاران دلار خسارت را بگیرد.

• در قرارداد ذکر کنید که پرداخت نهایی پس از گزارش مثبت بازرسی انجام خواهد شد.

اشتباه ۴: انتخاب نادرست روش حمل و ترخیص کالا

یکی از اشتباهات پرتکرار واردکنندگان ایرانی، بی‌توجهی به انتخاب صحیح روش حمل (Shipping Method) و روند ترخیص در گمرک است. این تصمیم‌ها می‌توانند تفاوتی چند هزار دلاری در هزینه‌ها و حتی چندین هفته در زمان تحویل ایجاد کنند.

مقایسه روش‌های حمل کالا

• حمل دریایی (Sea Freight): مناسب برای محموله‌های حجیم و سنگین؛ ارزان‌تر اما زمان‌بر (۲۰ تا ۴۰ روز).

• حمل هوایی (Air Freight): سریع‌ترین گزینه (۳ تا ۷ روز) اما با هزینه بسیار بالاتر.

• حمل ترکیبی (Sea + Air): گزینه‌ای بینابینی که در برخی موارد هزینه و زمان را متعادل می‌کند.

• پست یا اکسپرس (DHL, FedEx, UPS): بیشتر برای نمونه‌ها یا سفارش‌های کوچک کاربرد دارد.

چالش‌های ترخیص در گمرک ایران

• کد تعرفه اشتباه (HS Code): اگر به درستی اعلام نشود، باعث تأخیر و جریمه می‌شود.

• مدارک ناقص: فاکتور تجاری، پکینگ لیست، بارنامه و گواهی مبدأ باید کامل و دقیق باشند.

• تغییرات قوانین: تعرفه‌های گمرکی و بخشنامه‌ها در ایران دائماً تغییر می‌کنند و بی‌اطلاعی از آن‌ها می‌تواند هزینه‌های شما را چند برابر کند.

توصیه عملی

• همیشه قبل از انتخاب روش حمل، وزن، حجم، ارزش و زمان تحویل موردنیاز را تحلیل کنید.

• از یک ترخیص‌کار حرفه‌ای (کارگزار گمرک) استفاده کنید که آخرین بخشنامه‌ها و تغییرات تعرفه را بداند.

• در قرارداد با فروشنده، نوع حمل و اینکوترمز (مانند FOB، CIF، EXW) را دقیقاً مشخص کنید.

اشتباه 5: پرداخت بدون برنامه‌ریزی مالی و انتخاب روش نامناسب انتقال پول

یکی از حساس‌ترین بخش‌های واردات از چین، پرداخت پول به فروشنده است. بسیاری از تجار ایرانی به دلیل عدم آشنایی با روش‌های امن پرداخت یا انتخاب اشتباه زمان و نحوه پرداخت، سرمایه خود را در معرض ریسک قرار می‌دهند.

خطاهای رایج در پرداخت

• پرداخت کامل قبل از ارسال کالا: برخی واردکنندگان به امید دریافت تخفیف بیشتر، کل مبلغ سفارش را پیشاپیش می‌پردازند. این روش، بدون ضمانت کافی، ریسک بزرگی دارد و در صورت تأخیر یا عدم ارسال، پیگیری بسیار دشوار خواهد بود.

• عدم استفاده از روش‌های امن: انتخاب مسیرهایی مثل حواله‌های غیررسمی یا پرداخت نقدی به دلال‌ها، می‌تواند منجر به کلاهبرداری یا بلوکه شدن پول شود.

• بی‌توجهی به نوسان ارز: چون تسویه اغلب به دلار یا یوان انجام می‌شود، تغییرات نرخ ارز در ایران ممکن است هزینه نهایی واردات را چند میلیون تومان جابه‌جا کند.

روش‌های متداول پرداخت به چین

• TT (Telegraphic Transfer): حواله بانکی مستقیم؛ امن‌تر ولی گاهی کند و با کارمزد بالا.

• LC (Letter of Credit): اعتبار اسنادی؛ روشی مطمئن اما پیچیده و معمولاً برای سفارش‌های بزرگ.

• حواله یوانی از طریق صرافی‌های معتبر: پرکاربرد برای ایرانی‌ها، سریع و نسبتاً مطمئن.

• پلتفرم‌های واسطه‌ای مثل Alibaba Trade Assurance: این روش، پرداخت را تا زمان دریافت کالا تضمین می‌کند.

راهکارهای مدیریت ریسک مالی

• هیچ‌وقت بیش از ۳۰٪ مبلغ سفارش را قبل از شروع تولید پرداخت نکنید.

• برای سفارش‌های بزرگ، حتماً از LC یا قراردادهای رسمی استفاده کنید.

• اگر مجبور به پرداخت از طریق صرافی هستید، فقط با صرافی‌های دارای مجوز و سابقه معتبر کار کنید.

• همیشه در قرارداد ذکر کنید که باقی‌مانده مبلغ بعد از ارائه مدارک حمل یا رسید کالا پرداخت خواهد شد.

اشتباه 6: غفلت از بررسی کیفیت و استانداردهای کالا

بسیاری از واردکنندگان ایرانی به امید قیمت پایین، کیفیت کالا را در اولویت قرار نمی‌دهند و همین مسئله باعث می‌شود محموله‌هایی دریافت کنند که نه تنها در بازار فروش نمی‌رود، بلکه بعضاً غیرقابل استفاده است.

چرا این اشتباه رایج است؟

• اعتماد بیش از حد به عکس‌ها و کاتالوگ‌های آنلاین

• عجله برای رسیدن کالا و صرفه‌جویی در هزینه‌های بازرسی

• نداشتن آشنایی با استانداردهای بین‌المللی یا الزامات بازار ایران

• تکیه بر واسطه‌های غیرحرفه‌ای بدون قرارداد معتبر

راهکارهای پیشگیری

• درخواست نمونه (Sample): پیش از ثبت سفارش اصلی، حتماً نمونه محصول را بررسی کنید.

• بازرسی شخص ثالث (Third-Party Inspection): شرکت‌های معتبر چینی مانند SGS و Bureau Veritas خدمات بازرسی در کارخانه و قبل از حمل را ارائه می‌دهند.

• تطبیق با استانداردهای ایران: مطمئن شوید که کالا با الزامات سازمان استاندارد و وزارت بهداشت یا وزارت صمت هماهنگ است.

• شرط کیفی در قرارداد: در قرارداد واردات، کیفیت و استاندارد کالا باید به‌طور دقیق مشخص و ضمانت شود.

اشتباه 7: نداشتن استراتژی حمل‌ونقل و لجستیک مناسب

خیلی از واردکنندگان تازه‌کار تنها روی خرید کالا تمرکز می‌کنند و تصورشان این است که «وقتی کالا آماده شد، somehow می‌رسد ایران». اما واقعیت این است که انتخاب روش حمل‌ونقل (هوایی، دریایی، زمینی) و مدیریت لجستیک بخش جدایی‌ناپذیر از سودآوری واردات است.

چرا این اشتباه پرهزینه است؟

• انتخاب اشتباه مسیر حمل ممکن است هزینه‌ها را دو برابر کند.

• هماهنگ نکردن زمان‌بندی تولید و حمل، باعث تأخیرهای طولانی در تحویل می‌شود.

• نداشتن بیمه حمل‌ونقل، ریسک از دست رفتن کل محموله را بالا می‌برد.

• بی‌توجهی به انتخاب Incoterms درست (مثل FOB یا CIF) می‌تواند باعث تحمیل هزینه‌های پنهان شود.

راهکارهای کلیدی برای مدیریت حمل‌ونقل

• انتخاب هوشمند روش حمل: برای کالاهای حجیم و کم‌ارزش، حمل دریایی؛ برای کالاهای حساس یا پرارزش، حمل هوایی یا ترکیبی.

• بیمه بار (Cargo Insurance): همیشه محموله را بیمه کنید تا در صورت آسیب یا گم‌شدن، خسارت دریافت کنید.

• مدیریت زمان‌بندی: بین تولیدکننده، شرکت حمل و ترخیص‌کار هماهنگی دقیق داشته باشید.

• کار با فورواردرهای معتبر: همکاری با شرکت‌های لجستیک حرفه‌ای، از بروز مشکلات گمرکی و حمل جلوگیری می‌کند.

اشتباه 8: بی‌توجهی به قوانین و مقررات واردات ایران و چین

بسیاری از واردکنندگان ایرانی، مخصوصاً تازه‌کارها، فقط به قیمت و تأمین‌کننده فکر می‌کنند و کمتر به جزئیات قانونی توجه دارند. این در حالی است که قوانین بازرگانی و گمرکی ایران و چین می‌توانند مسیر واردات را ساده یا بسیار پیچیده کنند.

چرا این اشتباه خطرناک است؟

• قوانین واردات در ایران برای هر کالا متفاوت است (مثلاً تجهیزات پزشکی با لوازم خانگی تفاوت زیادی دارد).

• برخی کالاها نیاز به مجوز خاص از سازمان‌های مختلف (استاندارد، وزارت بهداشت، انرژی اتمی، صمت و…) دارند.

• در چین نیز صادرات برخی کالاها به مجوزهای خاص نیاز دارد.

• ناآگاهی از قوانین گمرکی منجر به توقیف کالا، پرداخت جریمه‌های سنگین یا حتی ممنوعیت واردات می‌شود.

قوانین کلیدی که باید بشناسید

• HS Code صحیح: کد تعرفه کالا پایه همه امور گمرکی است؛ از حقوق ورودی گرفته تا مجوزهای لازم.

• مقررات ثبت سفارش: همه واردکنندگان موظف‌اند کالا را در سامانه جامع تجارت ثبت سفارش کنند.

• محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها: برخی کالاها در مقاطعی به دلیل سیاست‌های حمایتی یا تحریمی، ممنوع می‌شوند.

• استانداردها و برچسب‌گذاری: کالا باید با استانداردهای ایران تطبیق داشته باشد (مثلاً درج برچسب فارسی).

راهکار برای جلوگیری از این خطا

• قبل از هر اقدامی، با یک کارشناس ترخیص کالا یا شرکت بازرگانی معتبر مشورت کنید.

• به‌روز بودن اطلاعات خود درباره بخشنامه‌های گمرکی و تجاری.

• بررسی همزمان قوانین ایران و چین برای اطمینان از امکان صادرات و واردات کالا.

• تنظیم قرارداد شفاف که مسئولیت مجوزها را مشخص کند.

اشتباه 10: اعتماد بیش از حد به واسطه‌ها و افراد غیرمتخصص

خیلی از واردکنندگان ایرانی، مخصوصاً کسانی که تازه وارد دنیای تجارت با چین می‌شوند، به جای اینکه با شرکت‌های معتبر و متخصص کار کنند، کار خود را به دست واسطه‌ها یا افراد غیرحرفه‌ای می‌سپارند. این کار در ابتدا شاید ساده‌تر یا حتی ارزان‌تر به نظر برسد، اما در عمل، یکی از اصلی‌ترین دلایل ضررهای بزرگ مالی است.

چرا این اشتباه تکرار می‌شود؟

• تصور اینکه واسطه‌ها «راه را بلدند» و نیاز به یادگیری یا بررسی دقیق نیست.

• وسوسه‌ی وعده‌های ارزان‌تر و سریع‌تر.

• نداشتن وقت یا تخصص کافی برای پیگیری مستقیم فرآیند واردات.

عواقب اعتماد به واسطه‌های غیرمتخصص

• کلاهبرداری مالی: پرداخت پول به حساب‌های شخصی بدون دریافت کالا.

• کالای بی‌کیفیت: سفارش شما ممکن است با کالای درجه ۲ یا حتی تقلبی جایگزین شود.

• هزینه‌های پنهان: واسطه‌ها معمولاً هزینه‌های اضافی (از حمل‌ونقل تا ترخیص) را به واردکننده تحمیل می‌کنند.

• عدم پاسخگویی: در صورت بروز مشکل، پیگیری از یک فرد غیررسمی تقریباً غیرممکن است.

راهکارهای پیشگیری

• همکاری با شرکت‌های بازرگانی معتبر که دارای ثبت رسمی و سابقه روشن هستند.

• عقد قراردادهای شفاف با ذکر تعهدات، ضمانت‌ها و شرایط تحویل کالا.

• استفاده از خدمات بازرسی کالا (Inspection) قبل از ارسال.

• پرهیز از پرداخت‌های غیررسمی به حساب‌های شخصی ناشناس.

اشتباه 10: غفلت از خدمات بازرسی و کنترل کیفیت کالا در چین

یکی از بزرگ‌ترین خطاهایی که بسیاری از واردکنندگان ایرانی مرتکب می‌شوند، بی‌توجهی به بازرسی کالا قبل از ارسال است. در ظاهر شاید به نظر برسد کارخانه یا فروشنده، محصولی مطابق با قرارداد تولید می‌کند؛ اما در عمل، تفاوت‌های ریز و درشت در کیفیت، مشخصات و حتی تعداد کالا، بارها باعث خسارت‌های سنگین شده است.

چرا کنترل کیفیت ضروری است؟

• کالاهای غیراستاندارد: بسیاری از محصولات تولیدی در چین درجه‌بندی دارند (A، B یا C). اگر بازرسی انجام نشود، ممکن است کالای درجه پایین به‌جای کالای اصلی ارسال شود.

• تفاوت نمونه با محصول نهایی: نمونه اولیه‌ای که به شما نشان داده می‌شود ممکن است کیفیت بالاتری داشته باشد، اما تولید انبوه چیزی کاملاً متفاوت باشد.

• مشکلات فنی یا ظاهری: از قطعات الکترونیکی گرفته تا لوازم خانگی، کوچک‌ترین نقص می‌تواند کل محموله را بی‌ارزش کند.

هزینه نکردن برای بازرسی = ریسک میلیون دلاری

بعضی واردکنندگان فکر می‌کنند هزینه چند صد دلاری برای بازرسی کالا بی‌فایده است. اما حقیقت این است که همین هزینه کوچک، می‌تواند جلوی خسارت صدها هزار دلاری در گمرک ایران یا بازار فروش را بگیرد.

خدمات بازرسی چگونه انجام می‌شود؟

• اعزام بازرس حرفه‌ای به کارخانه برای بررسی کیفیت تولید.

• بررسی تعداد، بسته‌بندی، استانداردها و تطابق کالا با سفارش.

• تهیه گزارش تصویری و مکتوب قبل از ارسال بار.

10 اشتباه رایج ایرانی‌ها در واردات از چین و راهکارهای اجتناب از آن‌ها

خلاصه‌ای از مهم‌ترین اشتباهات

1. اعتماد بیش از حد به تأمین‌کننده ناشناس بدون بررسی اعتبار.

2. نادیده گرفتن نمونه محصول و سفارش مستقیم انبوه.

3. عقد قرارداد ضعیف یا ناقص که زمینه اختلافات حقوقی را فراهم می‌کند.

4. انتخاب روش پرداخت نامناسب و عدم مدیریت ریسک‌های مالی.

5. عدم توجه به استانداردها و قوانین واردات ایران.

6. ساده‌انگاری در حمل‌ونقل و لجستیک.

7. بی‌توجهی به قوانین گمرکی و تعرفه‌ها.

8. مدیریت ضعیف زمان‌بندی و تحویل کالا.

9. عدم محاسبه دقیق هزینه‌های جانبی واردات.

10. غفلت از خدمات بازرسی و کنترل کیفیت کالا.

راهکار کلی برای واردکنندگان ایرانی

• همیشه با اطلاعات کامل و مشورت کارشناسان حرفه‌ای اقدام کنید.

• قبل از امضای قرارداد، تمام جزئیات (از کیفیت کالا تا زمان تحویل) را شفاف کنید.

• بخشی از سرمایه خود را به خدمات بازرسی، مشاوره حقوقی و لجستیکی اختصاص دهید.

• هیچ‌وقت واردات را صرفاً به چشم خرید کالا نبینید؛ این فرآیند یک زنجیره پیچیده است که باید از ابتدا تا انتها مدیریت شود.

واردات از چین فرصتی بزرگ برای رشد و توسعه کسب‌وکارها در ایران است، اما همین فرصت اگر با بی‌تجربگی، عجله یا اعتماد بی‌جا همراه شود، می‌تواند به ضررهای جبران‌ناپذیر منجر گردد. مرور اشتباهات رایج نشان داد که بیشتر مشکلات نه به خاطر ضعف بازار چین، بلکه به دلیل سهل‌انگاری واردکنندگان ایرانی رخ می‌دهد.